کثافت کاریای تورو دوست دارم . وقتی می شینی پای اون تابلوهای لخت . وقتی قلمو رو بر میداری می دونم که قرار یه گند تازه بزنی . تو همه چیزو به لجن می کشی . حرفی ام توش نیست این روزگار بوم خودتِ . برین توش.
پی نوشت: پست قبلی رو برداشتم . از همه کسایی که کامنت گذاشته بودن خیلی معذرت می خوام. دلیلش هم خیلی ساده س . چون قرار نیست یک نفر بفهمه که من کی ام . اگر اون پست رو می دید می فهید. شرمنده .
پیرو پست قبلی ، بومِ خودت بوده ها، تعارف نکن! ;)
-
تصدقت
ها ها . آره دیگه پس چی :)
چرا اون وخت ...
گفتم دیگه. به این واضحی.
فدای سرت که پست قبلی رو .ر. توش :))))
سر شما سلامت .
ها ؟ آهان
خب خدارو شکر که بالاخره یکی پیداش شد که نفهمه
واقعا. دیگه خسته شده بودم از بس همه می فهمیدن.
آفرین...کاملا به خودش مربوطه که میخواد روی روزگار بومش چه کار کنه...
آره دیگه.
من اون پست رو ندیدم
اشکال نداره چیزی رو از دست ندادی.
از دست شما جوونا.../
چه میشه کرد. جوونیم و جاهل.
اگه به جاهای دیگه سرایت نکنه که آره بزار ....
چشم.
بیچاره روزگار
ولی من اون پست رو خیلی دوست داشتم
مال خودشه . آره ولی شرمنده نمی شد باشه .
بوی بوم...
باید غریب باشه.
چرا که نه !
خیلی هم خوب.
کی نباید میفهمید تو کی هستی؟؟؟
خب
عب نداره
پیش میاد
آره دیگه پیش میاد.
من یه نقاشم ولی تا حالا روزگار و با بوم نقاشی مقایسه نکرده بودم...جالب بود...
گاهی وقتا میشه.
خو نیست فقط بوم خودش!
متوجه منظورت نشدم !
حرفی ام توش نیست
فقط سکوت.
بی اجازه لینکیدمت ...
کار خوبی کردی، منم.
حرفی ام توش نیست این روزگار بوم خودتِ . برین توش.
این یعنی دموکراسی ؟
نمی دونم اسمی براش در نظر نگرفتم.